Op 4 april 2013 werd de Freya weer te water gelaten na de winter in de loods te Den Oever hebben doorgebracht. Het weer op die dag was wat je noemt pittig. Het was 5 graden en de wind NO ook rond de de 5 Beaufort. De meeste mensen hadden afgezegd om die dag hun boot te water te laten toen ze de weerberichten hadden gezien. Alleen wij en nog een ander, ouder echtpaar lieten het doorgaan. Binnen een half uur lagen we in het water en stond de mast er op. Met behulp van de havenjongens en vriend Martien lagen we snel weer in onze box. Gauw de kuiptent er op en de kachel aan en in no time was het behaaglijk binnen.
We besloten eerst de 'binnenklusjes' te doen omdat in de loop van de dag het weer zou opklaren en dan zouden we de zeilen er weer op zetten.
Het plan was om de aansluitende dagen nog te gaan zeilen maar het weer ontwikkelde zich zodanig dat we besloten toch maar na 2 dagen naar huis te gaan.
Dor omstandigheden gingen we pas 12 dagen later weer aan boord om onze traditionele eerste trip naar Medemblik te maken, het was nog steeds fris maar heerlijk varen langs de dijk met een pittig windje.
Twee boten in de haven, dus druk was het niet.
De week daarop maakten we weer een rustig tochtje van Den Oever, via Stavoren en Medemblik weer terug.
Op 4 mei woei het stevig en bij vertrek werd er meteen een rif gestoken. Onderweg leek het topplankje wat raat te zitten en de reguleerlijn stond wat los. Deze werd weer aangetrokken en het achterlijk zat weer goed.
Bij vlagen ging het gangboord af en toe onder water en de windmeter gaf soms 28 knopen aan. Toen we bij Medemblik de fok hadden weggerold en het grootzeil wilden strijken, haperde er iets en wilde het zeil niet zakken.
Dan gaat er van alles door je hoofd, val klem? wat nu?
Met gepast geweld werd geprobeerd aan het voorlijk van het grootzeil te trekken om het beneden te krijgen, dat hielp niet. Toen weer geprobeerd met de val het zeil hoger te krijgen wat ook niet lukte.
Tenslotte het onderlijk los en gepoogd het zeil, dat hevig klapperde naar de mast te trekken en met een touw vast te binden. Dat laatste lukte min of meer nadat de smeerrepen er uit waren gehaald en het resulteerde er in dat we min of meer rustig de voorhaven van Medemblik in konden varen.
Daar aangelegd in de luwte van de oude visafslag. Als nog maar net liggen, komt de kroegbaas van ….. zeggen dat daar een landingsvaartuig ligt ivm feestelijkheden, maar hij heeft beriep voor de situatie.
Hij belt met het leger en even later zijn er drie sterke mannen die mij omhoog takelen en dan is het probleem zo verholpen. De pees van het voorlijk zat klem in de groef, ra ra hoe kan dat?
De volgende dag zetten we een extra leuver op het topplankje en daarmee lijkt herhaling van dit akkevietje niet meer mogelijk om dat het plankje nooit meer zo kan kantelen dat de pees in de mastgleuf komt.
Je ziet wel eens mensen martelen met hun grootzeil en dan vraag je je af: Wat zou ik doen in zo'n situatie?
Gelukkig gebeurde dit weliswaar met harde wind, maar onder de hoge wal in betrekkelijk ruim en rustig water. Ik was dolgelukkig dat ons zeil een losse broek had waardoor we het goed naar voren konden trekken.
Een leermoment, zullen we maar zeggen.
